Een van de gaafste verhalen uit de Middeleeuwen vind ik Van den vos Reynaerde: het heeft humor, het heeft spanning, het heeft seks en het heeft een slimme plot-twist op het eind. Menig modern schrijver kan hier nog een puntje aan zuigen. Die Willem toch!

Zoals bekend, was ik de afgelopen dagen in Zeeland. Ik was al veel vaker in Zeeland, maar nog niet eerder bracht ik een bezoek aan Hulst, waar ze Reynaert ongeveer in de adelstand hebben verheven. Ik ging op zoek naar Reynaert en werd niet teleurgesteld.

Nog voordat je de stad daadwerkelijk betreedt, struikel je al over een monument. Is het niet prachtig?

Verder ging het, op zoek naar meer! Zoals deze feestelijke verlichting:

Of deze apotheek:

In het museum:

En op straat:

Ik probeerde ook een vlag op de foto te zetten, maar dat lukte, ook na vijf pogingen, niet. Hij wapperde steeds net op het verkeerde moment 😦 Tom deed ook een poging en hem lukte het wel:

Die zwarte vlek, ook dat is Reynaert.

Eigenlijk is al die Reynaertverering wat vreemd, want het was een lul van een vos. Hij bepiste wolvenkindertjes, verkrachtte hazen en vermoordde kippen. Nou ja, dat laatste doen vossen wel vaker, maar ik bedoel maar. Volkomen terecht dus dat ook andere personages geëerd worden:

Ook Tibeert kwam even aanlopen:

Verder er was er in Hulst niet zo heel veel te beleven, dus reden we nog even door naar Sint-Niklaas, in België (lees allemaal Sprakeloos van Tom Lanoye, doen hoor) en ook daar woonde Reynaert, in een winkelcentrum:

Mocht je trouwens ooit in Sint-Niklaas belanden, ga dan ook even hier naartoe:

Hier hebben ze echt erg lekkere soep en bij de koffie serveren ze de lekkerste spekjes van België. Ik mocht een zakje van ze kopen, omdat ze me vertelden dat ze verder alleen bij de groothandel te krijgen waren. Even verderop bij de Leonidas-winkel bleken ze ze ook te hebben, dus ik kocht gewoon nog een zakje.