Gisteren zat ik zo’n beetje de hele dag achter de computer en in de kerk, dus vandaag was het, ondanks stapels nakijkwerk, tijd om gehoor te geven aan mijn mooiweeractiedrang. Het was tijd om te gaan fietsen en wandelen.

De ervaring leert dat je aan het begin van het mooiweerseizoen niet meteen al te ambitieus moet zijn met je fietsafstanden, dus fietsten we naar Bunnik, stapten we aldaar op de trein naar Driebergen-Zeist om van daaruit weer terug te wandelen naar Bunnik.

De route liep langs en over diverse landgoederen en was mooi. Ik dacht de omgeving best goed te kennen, maar ik ben verdomd weinig op bekend terrein geweest.

Zo moesten we over dit best wel enge bruggetje, maar alles ging goed hoor!

Even later liepen we langs een bosvijver:

Mooi hè, met dat licht?

Even later staken we een drukke weg over, maar niet als enigen:

Kindertjes in Afrika, díe hebben paddentrek!

We verlieten het bos en kwamen in gebied dat ik meer met landgoederen associeer: parken en grote huizen. Dit soort dingen dus:

En oh ja, hier woont Wibi Soerjadi:

Hoi Wibi! Valt dat een beetje schoon te houden, zo’n paleis?

Onderweg zag ik ook dit mooie veld:

…en heel veel vlinders, waarvan ik er eentje daadwerkelijk op de foto kreeg:

Onderweg bleef ik mezelf steeds vertellen dat het winter is, maar daar geloofde ik helemaal niks van. Terug in Bunnik deden we dan ook nog wat aanvullende boodschappen, opdat we konden barbecuen. Welja!

Ik zette me eerst nog aan wat nakijkwerk, in de tuin en daarna kon de fik erin!

Eet smakelijk! Wie weet sneeuwt het volgende week wel weer…