Ik hecht nogal aan correcte spelling en zeker d’s en t’s wil ik graag op de juiste plek zien staan. Wellicht dat daarom het plaatsje Beesd me al jarenlang intrigeert. Ik ken het alleen van het er heel hard langs rijden op de A2, dus nu Tom er een wandeling had gevonden, móest ik mee.

Kortom, vanochtend stond ik voor dag en dauw op en vertrok ik per trein naar Beesd. Of nou ja, het was eigenlijk een uur of tien, maar ik vond het best vroeg voor in het weekend. Ondertussen bracht ik ook anderen op een idee:

Ik ging naar Beesd om lammetjes, bloesem en de Linge te zien en in eerste instantie leken die alledrie niet heel ruim voorradig. Desondanks was het er heerlijk:

…vonden ze althans zelf.

Het eerste deel van de route was nogal veel van hetzelfde:

Lange, blubberige wegen in het groen, met hier en daar een trein.

Over dit soort bordjes kan ik heel lang nadenken.

We trotseerden enkele motorrijders, ik gleed bijna helemaal uit en net toen ik het minder leuk begon te vinden, werd het droog en zagen we een ooievaar!

En we kwamen ook nog wat dichterbij:

En ik maakte nog een foto, gewoon, omdat ik blij was dat we van al die blubberwegen in het groen af waren.

Niet heel veel later was daar ook de Linge, met de Appeldijk erlangs. En met daarlangs weer heel veel appelbloesembomen. Zo kwam alles toch nog goed.

En jawel, er waren toch ook nog lammetjes:

De weg voerde ons verder, over landgoed Mariënwaerdt, met allerlei mooie oude gebouwen.

En een toegangspoort:

En dus het voornoemde pannenkoekenrestaurant. Daar hadden ze ook bier en heel lekkere biologische stroop, kijk maar:

Hierna wilden we ook nog het ongetwijfeld pittoreske Beesd zelf gaan bekijken, maar dat bleek nog best een eindje lopen langs niet al te mooie wegen en eigenlijk wilde ik ook niet al te laat naar huis, want ik moest nog naar Joops verjaardag in Amstelveen. Die werd aldaar 40. We besloten Beesd-Centrum dus links (of eigenlijk rechts van de A2) te laten liggen en stapten weer op de trein.

Eenmaal thuis verwisselde ik mijn blubberige kleding gauw voor een kek jurkje en stapte ik in de auto om naar het dorpscentrum van Amstelveen te racen. Daar was ik nog nooit eerder geweest, maar het bleek de moeite waard, al was het maar omdat ik er allerlei leuke mensen van vroeger zag en sprak. Ik durfde niet zo goed foto’s te maken, dus jullie moeten maar van me aannemen dat het gezellig was.

Wederom thuis at ik, bereidde ik mijn lessen voor, stelde ik een nieuwsbrief samen en maakte ik de wc en badkamer schoon. Kortom, ik noem het een dag.