De afgelopen dagen was ik dus in België op vakantie. Zoals gezegd: om Koningsdag en de daarbij behorende volstrekte gekte te ontvluchten, maar ook omdat ik twee weken vrij ben en het dan niet onaangenaam is om een aantal van die dagen buitengaats door te brengen. 

De eerste dag van onze pelgrimage bracht ons in Doornik en op onze eindbestemming Kortrijk. Dat zag er ongeveer zo uit:

Onze tournee (of tournè, in vredesnaam: hoe spreek je Tournai uit?), begon bij het station. Een woord waar ik ook al niet op kon komen in het Frans. Ik vond ‘statiôn’ een goede optie, maar was blij dat ik de weg niet hoefde te vragen.

Deze mevrouw moonde ons zeer onbetamelijk. Ik weet ook niet wat ‘moonen’ is in het Frans. ‘Luminière de la derrière’ wellicht?

Overigens kun je aan deze en de volgende foto’s zien dat het niet zulk heel erg mooi weer was. En ook dat ik waarschijnlijk mijn lens een keer schoon moet maken.

Zie je? Alles is grauw.

L’escaut! Maar wij mochten gewoon Schelde zeggen. Très sympathique.

Vinger omhoog als je hierbij ook altijd aan dit liedje moet denken.

De echt belangrijke kerk van Doornik stond in de steigers, volgens goede traditie. Of zijn gewoon alle kerken tegelijk aan restauratie toe? Dat kan ook.

Deze mevrouw wees ons waar we naartoe moesten. ‘Die kant op, allez!’

Dat was nog waar ook, want aan de andere kant van het plein stond deze toren en daar moesten we heen. En nog steeds is alles grijs, zien jullie dat? We stapten gauw door naar het museum voor Beaux Arts. Ik vond dat heel boosaardig klinken.

En dat bleef ook wel even zo. Waarom deze neon-reclame hier hangt en wat ‘ie te betekenen heeft, is me trouwens niet duidelijk. Ik snap moderne kunst maar zeer zelden.

Deze plattegrond vond ik dan wel weer grappig. En ik denk dat ik de strekking nog snap ook:

Voorts was er ook moderne architectuur. Die kon ik wel waarderen:

En herbouwde oude architectuur. Het heeft altijd iets vreemds als je weet dat oude gebouwen herbouwd zijn, het is een beetje Efteling-achtig, maar anderzijds: je moet íets als je land steeds overhoop geschoten wordt (daarover later meer).

Van de andere kant:

Imagix, een Gallische spin doctor (Jack de Vrix):

Goed, dat was wel genoeg Doornik/Tournai. Op de terugweg naar het station bedacht ik ineens dat station natuurlijk ‘gare’ is in het Frans. Heb ik toch niet voor niks vier jaar les gehad in die taal.

Door naar Kortrijk, alwaar we in een hotel aan de Leie verbleven. Eerst maar eens eten. Wat een keus!

Ik neem ondertussen vast een broodje.

En verbaas me over het woord ‘polyvalent’. Wow!

Het bleek kermis in Kortrijk, dus dat moesten we na het diner nader aanschouwen. Ik ben nooit te beroerd om me op de hoogte te stellen van de plaatselijke folklore.

Ook de gebouwen waren voor de gelegenheid kermisachtig verlicht:

(Dit was ons uitzicht uit de hotelkamer).

En oh ja, wat moet ik me in vredesnaam hierbij voorstellen? 5D, serieus?!

En ten slotte zag ik dit eettentje. Hier moet je niet zijn voor de beste wulloks. Waar dan wel, dat zeiden ze er niet bij. Ook niet wat wulloks zijn, trouwens.

Morgen vertel ik over mijn avonturen van dag 2.