Afgelopen zondag was ik in Den Haag. In de afgelopen tijd was ik ook in Haarlem en in Drenthe, maar ik loop een beetje achter op mijn leven, dus ik hoop dat het me lukt om ook daar ooit nog eens een verslag van te maken. Maar eerst Den Haag dus.
Den Haag heeft heel veel torentjes, dus dat wordt een beetje het thema van nogal wat foto’s. En ik zag ook eenden en heel veel rozen. Nou ja, kijk maar.
Een Nijlgans is geen eend, maar ook geen gans.
Het eerste torentje van de dag. Ook meteen een belangrijk torentje.
Nog een torentje!
Deze mensen kwamen uit Limburg en probeerden ons met hun oranjeparafernalia te laten geloven dat dat echt bij Nederland hoort. Dat mislukte.
Torentjes, ook twee beste bekende. Waarom zijn ze niet symmetrisch? Ik kan hier dus niet lang naar kijken zonder enigszins nerveus te worden.
Een vrij nutteloos torentje.
Torentje op de achtergrond.
Ineens belandden we in een expositie van Franse kunst. Ik vond de meeste werken een beetje moeilijk duidbaar.
Chique hoor.
Wat een ontzettend gave straatnaam. In Enkhuizen kunnen ze er wat van, maar Den Haag staat ook z’n mannetje.
Wederom een toren: deze werd aan ons, het volk, geschonken door Willem II. Dat had ‘ie nou niet hoeven doen.
We wandelden langzaam richting de ambassadebuurt. Daar word ik altijd een beetje opgewonden van. En ik weet heus wel dat dat niet helemaal normaal is.
Maar zo’n bordje is toch vet cool?!
Ik zag ook de Estse ambassade. Hup Eesti!
En Nederland heeft dus ook van die protserige pracht en praal die je in het buitenland altijd op de foto zet. Wist ik niet, maar kijk maar:
Het Vredespaleis had ik geloof ik ook nog nooit in het echt gezien.
Via de Scheveningse bosjes kwamen we in, nou, Scheveningen dus. Maar eerst zagen we nog deze grote auteur:
(Huygens)
En we liepen door een rosarium (met torens):
Tom nam ook foto’s.
En ik nam er ook nog meer:
Literatuur is overal!
Half twee, tijd voor een toren:
Onder deze torentjes werd gezongen:
En onder deze, aan de boulevard ook:
Het waren oude meneren en mevrouwen die shanty’s zongen. Ik heb de klok van Arnemuiden zeker drie keer horen luiden.
We werden naar de zee gegidst:
Die kant op, kijk maar!
Niet de andere kant op kijken hoor, want daar is het heel lelijk:
Maar ze hebben er wel een toren:
Tijd voor een strandpaviljoen.
En de rest van de wandeling, met gevangenistorens:
En allerhande natuurschoon dat gewoon in de berm groeit:
Ineens waren we al helemaal in…
En zagen we de Waalsdorper vlakte liggen:
Aan de overkant van de weg lag landgoed Clingendael, ook mooi (en met tegenlicht):
Een krooneend! Die had ik nog niet op mijn lijst!
Terug in Den Haag (het laatste stuk deden we met de bus), zagen we nog een torentje, om het af te leren…
Gauw naar huis, het Nederlands elftal begint!
(We waren bijna op tijd)
Leuk, dat verslag van neuroses (waarom zijn die torens niet symetrisch). Ik vind kunst ook moeilijk duidbaar. Dat is best lastig, want mijn broer ZIT er in en weet niet beter dan er vaag duidbare moeilijke concepten op na te houden. Dan doe ik wel eens een poging geinteresseerd te zijn, maar ik houd dat toch niet heel lang vol. Wat doe jij met de foto’s? Maak jij nog fotoboeken, of houd je je archief digitaal bij. En wat gebeurt er dan met dat archief? Doet er wel eens iemand aanvraag om er in te kijken. Ik heb vooral een digitaal archief, en eens in de vijf jaar print ik wat uit (maar niet veel). Je zou er eigenlijk iemand op moeten zetten. Zo’n figuur uit Brusselmans boek: ‘de man die werk vond’. (voor het archief)
Ik vind kunst meestal gewoon wel of niet mooi. Zeker moderne kunst krijg ik niet geduid, bij de oudere kan ik me nog wel eens vasthouden aan een paar vanitas- of andere symbolen 🙂
Tja, die foto’s, geen idee… Van vakanties maak ik altijd albums in atomen, maar de rest is denk ik gedoemd digitaal te blijven. Ergens ook wel zonde. Ik heb minions nodig.
Of inderdaad een Man die werk vond-meneer. Wat fijn dat jij dat boek ook kent!
Het was mijn eerste kennismaking met Brusselmans op de middelbare school nog. Was meteen fan. Hoewel als je drie brusselmans-boeken hebt gelezen, je de strekking wel een beetje door hebt.
Ja, vooral met z’n nieuwe werk, dat is echt een herhaling van zetten. Heb heel lang zijn oeuvre compleet gehad, op twee hard-to-get’s na, die heb ik via de universiteitsbieb gelezen. De laatste jaren ben ik niet meer helemaal bij, omdat het me echt minder interesseerde.