De vorige avond leek mooi weer gebracht te hebben, maar de volgende ochtend was het wederom moeilijk om de zee te zien.

De volgende teleurstelling betrof het ontbijt: geen ei! Het leek een matige 6 te worden, maar er bleken ontzettend lekkere kaneel- en andersoortige gebakjes bij te komen en het brood was ook lekker, dus konden we het eindoordeel opschroeven naar een 8. Ik had wel een logistiek probleem met de jam:

Er kwamen geen bakjes o.i.d. bij. Ik heb echt een paar minuten na staan denken over hoe ik de jam zou gaan transporteren en kwam uiteindelijk met het volgende briljante plan:

Ook in Denemarken kampen ze met existentiële vragen:

We wandelden door ons dorpje:

We bekeken de lokale veestapel:

En ze hadden er leuke huisjes:

In Denemarken grossieren ze in dit soort leuke huisjes en ik zette er wel honderd op de foto ofzo. Ik zal proberen me in deze verslagen een beetje in te houden.

Dit vond ik een leuke straatnaam.

Het was tijd om via een omtrekkende beweging naar Odense te gaan. We reden over de plaatselijke Margrietroute naar het kasteel Egeskov. Eerst kwamen we nog een oude boerderij tegen:

Daar was niet veel meer van over. Maar hij was dan ook echt heel erg oud.

Bij Egeskov hadden ze ook weer van die leuke huisjes:

En een kasteel dus:

Ik heb alleen maar foto’s van uit de verte, want het was best wel duur om naar binnen te gaan. En dan was het eigenlijk vooral een toeristenfuik met Segways enzo, dus daar hadden we niet zo veel zin in.

Op naar Odense. Daar zagen we een giraf:

Tom maakte een grapje over dat het misschien wel de brouwerij was waar ze het girafbier maakten, maar dat leek ons nogal onwaarschijnlijk, zo dicht bij de stad. Op de terugweg bleek het inderdaad gewoon de brouwerij.

We liepen over de oudste gietijzeren brug van Odense. Ik wist dat helemaal uit het Deens te vertalen vanaf het bijbehorende bordje. Ik had niet gezien dat er ook een Engelse tekst bij stond, dus ik was een beetje teleurgesteld toen Tom niet echt onder de indruk was van mijn kennis. Hij had het zelf ook al gelezen.

En nog een oud huisje:

Dit is ook een oud huisje, maar dit is niet echt. Dat weet ik omdat het bij het Hans Christian Andersen-museum stond.

We liepen door de buurt waar Andersen opgegroeid is. Daar hebben ze vooral veel oude huisjes.

Hier woonde hij daadwerkelijk:

En dit was een soort Hans-en-Grietje-huisje, maar dat is dan weer een sprookje van de gebroeders Grimm, dus dat telde eigenlijk niet.

Er was een winkeltje met allemaal heel erg authentieke souvenirs en kerstspullen. Daar moesten we natuurlijk naar binnen, want zo zijn wij: het toegangsgeld voor een kasteel vinden we te hoog, maar vervolgens slaan we wel voor vijftig euro kerstparafernalia in. Met als excuus dat het ook voor de familie is. Maar het meeste is voor ons zelf.

(Dit was nog niet de kerstafdeling)

Dit wel, kijk maar naar Toms grote glimlach.

We gingen ook gewone winkels in, op zoek naar een reiswaterkokertje voor Tom, zodat hij ’s ochtends alvast koffie kon zetten voordat we gingen ontbijten. Ik kan vast verklappen dat het niet gelukt is.

We vonden wel dit:

Ik houd van Nederlandse teksten en dingen van thuis in het buitenland, maar zoiets zei ik geloof ik al eerder.

We moesten ook op zoek naar plaatselijk bier, want dat was Toms missie, maar ook dat zei ik geloof ik al eerder. We vonden een wijnwinkel met heel veel hipsterbier. In Denemarken hebben ze nog meer hipsterbier dan in Nederland.

Tom mocht van zichzelf deze kopen:

De wijnwinkel bevond zich tegenover de Vintapperstræde, dat vond ik grappig.

Het bleek ook nog eens een heel leuk straatje te zijn:

Ik kocht er deze tamelijk fantastische iPad-hoes:

Want ik vond dat ik na al Toms bier ook wel een souvenir mocht.

Ze waren ook dingen aan het opgraven in Odense:

Er stond helaas nergens wat dan precies en na vijf minuten wachten op een opzienbarende vondst, die niet kwam, vond Tom dat we verder moesten.

Ik nam nog snel een foto van een leuk straatje met oude huisjes:

Daarna gingen we terug naar Nyborg, want daar hadden ze een kasteel en dat hadden we gisteren nog niet gezien. En omdat Tom, naast zo veel mogelijk leuk bier ook zo veel mogelijk kastelen wilde zien deze vakantie, en Egeskov een beetje een teleurstelling was, kon dit niet langer wachten.

Ik vind de Deense vlag heel fotogeniek.

Dit vlaggetje vond ik ook mooi, want het zei dat ze in de bibliotheek een wifi-spot hadden, dus daar liep ik gauw heen (terwijl ik deed alsof ik foto’s ging maken, maar eigenlijk probeerde ik de hele tijd verbinding te krijgen – dat lukte niet).

Terug dan maar, naar de slotshop. Daar kon je een kubb-spel lenen. Kubb is mijn lievelings!

Misschien ga ik in Utrecht wel een kubb-klubb oprichten.

In de slotshop verkochten ze wederom plaatselijk bier, dus daar kocht Tom ook nog wat van. Daarna moest hij de hele tijd met een tasje slepen, maar dat gaf niet, want het was een heel speciaal tasje, van Nyborg.

We wierpen nog een laatste blik op het slot, want we gingen proberen het station te vinden.

Dag slot!

Hoi station!
(In werkelijkheid duurde het even voordat we hier aankwamen hoor, al die wegen in Nyborg liepen heel raar, waardoor ik de kaart niet zo goed kon onthouden).

Bij het station gingen we kijken of we een beetje makkelijk naar Kopenhagen konden komen. Het bleek schreeuwend duur. Dat komt vast doordat je over de Store Bælt-brug moet enzo, maar toch. Kopenhagen kwam hier definitief te vervallen, wat eigenlijk niet zo heel erg was, want ons programma was toch al erg vol voor het beperkte aantal dagen.

We gingen eten bij ‘ons’ restaurant, want dat beviel gisteren best goed en waarom zou je steeds nieuwe dingen uitproberen?

Ik probeerde wijn in plaats van bier; gedurfd. Waarom kijkt Tom hier zo sip? Ik weet het niet meer.

Na het eten kwamen we deze dingen tegen:

Ik vond het een hilarisch woord, sorry.

Het was nog best vroeg, dus reden we naar het strand bij Nyborg, om te kijken of we de allercoolste brug ooit op de foto konden krijgen.

Ja hoor! Daar heb je hem, de Store Bælt-brug.

En nog een keer!

Daarna reden we richting Lundeborg, maar wel via Hesselager, want daar hadden ze een heel grote steen en die wilde ik zien.

Dit is dus nog maar het topje.

Dit is een nog kleiner topje, maar hier krijg je wel een beetje een idee van de omvang.

Er lag ook nog een slot op de route: Hesselagergård (lees de wikilink maar even voor meer info).

Het lag nogal verscholen.

Eenmaal in Lundeborg was het weer heel mooi weer, dus wandelden we naar de kerk en naar het strand. Ik ging het fototoestel dat ik van mijn vader geleend had eindelijk eens uitproberen.

Maar deze is gewoon met mijn telefoon genomen.

En deze ook:

We besloten dat we, mocht het weer het toelaten, niet gingen zwemmen deze week.