Ineens was onze Denemarken-episode voorbij en was het tijd om naar de Noord-Duitse kust te trekken. Onze bijzonder kleine hotelkamer was heel snel opgeruimd.

Eigenlijk wilden we natuurlijk nog helemaal niet weg uit Denemarken. Ik denk dat Tom daarom boos kijkt.

We maakten een omweg via Munkebo, niet omdat we het daar zo mooi vonden de vorige keer, maar wel omdat we inmiddels iets meer ontdekt hadden over de lokatie van de brouwerij. Of in ieder geval hadden we ontdekt dat er vandaag een feestje werd gehouden ter ere van het eenjarig bestaan van de brouwerij, in de plaatselijke kro. Die moest te vinden zijn.

Dat was minder makkelijk dan gedacht, want we belandden in eerste instantie weer in de haven:

Maar na heel veel afslagen geprobeerd te hebben, vonden we dan toch de kro én het minder lelijke deel van Munkebo:

De kro was echter dicht, er was niks van een winkel of brouwerij te bekennen en op het feest konden we niet wachten, dus zat er niks anders op dan naar Duitsland te gaan. Geheel volgens traditie zeek het de hele weg van de regen.

We reden een heel stuk binnendoor omdat het nu eenmaal vakantie was en omdat we dan met een pontje over de Elbe konden. Prompt kwamen er allemaal meldingen op NDR 1 over de wachttijden bij dat pontje, maar toen konden we al niet meer terug. Er zat niks anders op dan in de rij aan te sluiten.

Gelukkig leverde dat wel leuke plaatjes op. En pontjes zijn cool en vorig jaar waren we bij de bron van de Elbe en nu zo’n beetje bij de monding en dat is ook wat waard.

Kijk, daar gaan we al!

De Elbe is hier best breed, dus we stonden behoorlijk lang op de pont.

Hier zie je een van de andere schepen.

Hier ook. En ik weet nog dat ik iets heel grappigs bedacht bij de naam van de boot, maar ik weet niet meer wat dat was.

Om deze punt moesten we heen varen.

Enfin, uiteindelijk kwamen we aan de overkant, reden we een heel erg onhandige, maar wel de meest logische route en arriveerden we bij het hotel in Nordholz, net onder Cuxhaven.

We hadden ons verheugd op de Biergarten, maar het was nog steeds nogal regenachtig, dus die was niet open.

We verheugden ons ook op het eten, want het bijbehorende restaurant stond heel goed aangeschreven, maar de kok hield nogal van roomboter. In heel erg grote hoeveelheden. Wij niet. Eigenlijk was het eten een tamelijk grote teleurstelling, dus namen we nog maar een extra glas bier/wijn.

Mochten we al naar bed? Wij vonden van wel. Weltruste!