Met al die gerania mocht het dan wel op Oostenrijk lijken in Wildensee, we waren er nog niet. Gauw door dus, maar niet voordat we een blik op de Main geworpen hadden (die van Frankfurt am en -z), die stroomde immers door ons gebied.
Als bonus voor Tom stond er ook een Burg op de heuvel. Gelukkig hadden we geen tijd om helemaal naar boven te klimmen, want daar had ik weinig trek in.
Zo goed als de dag begon, zo volkomen ruk zette deze zich voort; ik heb geloof ik nog nooit zo veel file gehad op weg naar een vakantiebestemming.
Alle parkeerplaatsen waren na een stuk file steeds zo vol dat je op de afrit al stilstond, dus reden we maar zo ver mogelijk door. We vonden er eentje met best mooi uitzicht.
Achter ons waren auto’s uit verschillende landen een strijd op leven en dood aan het leveren om wat bezine te bemachtigen.
Er waren gelukkig wel drie wc’s per sekse, dus dat schoot ook lekker op.
Hierna belandden we onmiddellijk in de langste file van de dag en werden we helemaal niet sacherijnig.
Wimpie sprak Tom moed in.
Al die filefoto’s lijken op elkaar…
Net toen ik de moed echt begon te verliezen, was het daar dan toch: 🎶Sankt Koloman, Sankt Koloman!, SANKT KOLOMAAAAAN!🎶 (zo klonk het althans in mijn hoofd).
Worth it!
Ook hier hing lokale kunst aan de muur.
En was er bier. Ik vroeg me wederom af wat dat ‘saHm’ in gekke lettertjes nu eigenlijk betekent. Verder vroeg ik me ook ineens af waarom je in het Engels eigenlijk ‘me too’ zegt, terwijl die zin toch duidelijk een ondewerpsvorm nodig heeft (zoals we in het Nederlands en Duits wel snappen) en toen ging ik slapen.
