We konden er wel weer tegen, een overdosis toeristen, dus was het tijd om naar Český Krumlov te gaan, want dat was heel mooi, zei iedereen. En ze hadden er een brouwerij, zei Tom.
We bleken een parkeerplaats gevonden te hebben aan de voet van de brouwerij, dus dat ging alvast goed.
Maar eerst moesten we de stad in, het bier kwam later. Het was er lekker rustig.
Op weg naar het kasteel bleek het helemaal niet lekker rustig; het zag zwart van de toeristen, die ook hier allemaal met busladingen tegelijk afgezet werden. Toch lukte het me om foto’s te maken zonder al te veel mensen erop. Dat komt onder andere doordat ik hier de berengracht op de foto zetten. Daarin lopen beren en dus, als het goed is, geen mensen.
Foto van een hoog kasteel; ook geen mensen!
Foto van een binnenplaats, op een rustig moment.
Het was overigens ook vandaag bloedheet, met strakblauwe luchten. Wel mooi voor de foto.
Op de Vltava (wij zeggen Moldau) was het filevaren. Ik hoopte op ongelukken in de stroomversnelling, maar iedereen nam heel laf het veilige stroompje aan de zijkant.
Het was weer tijd voor een fotosessie voor de fans van Wimpie.
Ho, die gave loopbrug moeten we van dichterbij bekijken. Wacht even!
Ja, best cool.
Nog veel cooler!
Ik weet niet meer waarom ik deze foto maakte, maar echt alles was tof in dit stadje.
De burcht bleef ook maar fotowaardig, het maakte niet uit vanuit welke hoek je keek.
Toch gingen we ook nog even de stad zelf in en belandden we in een minimuseum met oude kassa’s, weegschalen en reclamebordjes. Ik mocht er geen kopen van Tom, zelfs niet eentje van een oud biermerk ofzo.
We gingen nog even langs de brouwerij om gek bier te kopen, maar daarna hielden we het voor gezien en reden we naar Vyšší Brod, want daar hadden ze een klooster dat je blijkbaar niet mocht missen.
Nog niet alles was opgeknapt.
De kerk wel.
Tom kan twee woorden Tsjechisch onthouden: pivo (bier) en pivovar (brouwerij). We zagen bordjes met minipivovar, dus die volgden we terstond. Dat leverde een terrasje met niet echt noemenswaardig bier, maar wel een lekkere schnitzel op. Ook goed.
’s Avonds op weg naar het dorp hadden we ineens een volghondje, wat heel gezellig en schattig was, maar ook een beetje ongemakkelijk. Ik kan jullie vertellen dat het uiteindelijk goed kwam en dat we hem niet stiekem meegenomen hebben.