We verbleven de eerste nacht in een beetje vaag hotel. We waren dan ook niet gerust op het ontbijt, maar het viel mee, we kregen zelfs zowel roer- als gekookt ei. Al met al kreeg het ontbijt een 7.
Tom had alvast zijn speciale T-shirt aangetrokken, want vandaag gingen we naar Legoland!
Op zich waren we daar al eens, maar ik las de plog van Matijn en kreeg toen heel erg zin om er nog een keer heen te gaan. Daarbij waren we er de vorige keer een beetje doorheen gerend en waren we in niet één attractie gegaan, dus ik vond dat de vorige keer niet echt telde.
Het weer zag er niet heel veelbelovend uit:
Maar eigenlijk des te beter, want dan zouden de Denen zelf vast geen zin hebben om naar een attractiepark te gaan. Ik houd niet zo van mensenmenigtes.
Ik had er wel heel veel zin in, hoewel de volgende foto anders doet vermoeden. Maar dat is omdat ik heel slecht ben in het nemen van spiegelselfies. Ik wilde alleen zo graag die showbizzachtige lampjes op de foto, dus probeerde ik het toch:
Kijk, mijn telefoon is ook al helemaal in Lego.
Deze mannen wezen ons de weg: daarheen…
Jaaa, hoera!
We hadden onze kaartjes al bij de ANWB gekocht. Dat scheelde tien euro per kaartje en wachten voor de kassa. Vond ik een goed plan. Ik vond het ineens een wat gênant plan toen de ANWB-mevrouw vroeg of ik echt alleen maar twee kaartjes voor volwassenen wilde. Ehm, ja dus.
Zo’n beetje het eerste wat we zagen was een vuurtoren. Dat wordt later in deze vakantie nog een belangrijk thema, kan ik met de kennis van nu vast verklappen. Hij was wel heel afschuwelijk roze, maar dat komt doordat ‘ie in de Friends-zone stond.
Wist je dat Legoland ook heel educatief is? Hier leerden we bijvoorbeeld wat over de melkketen in Denemarken. Woehoe!
We waren op weg naar de treintjes en monorails, ik had Tom zo ver gekregen dat ‘ie daar ook in wilde. Zo konden we meteen het park een beetje verkennen. Ik wilde ook heel graag in de uitkijktoren, maar daarvoor had ik wat meer overredingskracht nodig.
Kijk, deze monorail dus. Hij bleek voor kinderen, want hij reed over Duplo-land en we pasten eigenlijk ook niet helemaal met z’n tweeën in het karretje.
Toch vonden we het leuk.
Giraffen op ooghoogte. Dat kwam doordat het een monorail was.
We liepen alvast een stukje door Miniland, op weg naar de trein. En op de achtergrond zie je de uitkijktoren waar ik dus ook in wilde. En Tom nog steeds niet. “Er staat een rij,” zei hij.
Ik zag dat de rij maar hooguit vijf minuten lang was en we kwamen er toch langs op weg naar de trein en… Nou ja, uiteindelijk had ik Tom zo ver.
De rij was toch iets langer dan beloofd en er stonden allemaal irritante mensen in, dus Tom wilde eigenlijk toch niet meer, maar hij kon nergens meer heen. Hij wilde ook niet leuk ondertussen iets bouwen.
Gelukkig konden we ondertussen een kasteel bekijken. Ook daarover later deze vakantie meer.
Het wachten viel alleszins mee en hop, daar gingen we al.
Daar is het (echte) vliegveld!
Eenmaal beneden kwamen we door Nederland:
Ik vond dat ze een nogal eenzijdig agrarisch beeld neerzetten:
Net toen ik daarover begon te klagen, zag ik Amsterdam. Maar daar klonk dan weer de hele tijd draaiorgelmuziek en daar kan ik niet tegen. Maar verder vond ik het toch heel leuk dat ze ook Nederland hadden. Ik bedoel: nergens Frankrijk of België, dus hé…
Eindelijk kwamen we bij de trein aan:
Ook hier moesten we even wachten, maar dat was niet erg, want we hadden uitzicht op de leeuwen van Afrika. En de camera’s van Sir David Attenborough die ze filmden:
Ondertussen kwam er heel laag een vliegtuig over:
Maar daar zie je op de foto eigenlijk niks van.
We mochten eindelijk in de trein en dat vonden we heel leuk:
Op safari:
Eenmaal uit de trein kwamen we langs allerlei beroemde wereldbouwwerken en ik fotografeerde de Akropolis. Ik was ooit met school in Griekenland en toen had het Akropolispersoneel de euvele moed om te staken. De echte is me dus door de neus geboord, maar die van Lego is ook mooi:
We zagen nog een vuurtoren:
En de Vikingpiranha:
De vorige keer was deze nog in aanbouw (toen was de Viking-Lego net heel hip), dus toen konden we er niet in. Ik vind de Piranha ongeveer de enige echt leuke attractie in de Efteling, dus ik wilde hier ook heel graag in. Er was geen rij, het was toch overal al nat van de regen, dus ik kreeg Tom ook zo ver.
Het was heel gaaf, maar ook best nat, dus ik maakte verder alleen maar mislukte foto’s. Deze is van toen we er al weer uit waren:
Die draak hebben wij dus ook in het echt, maar dan kleiner.
Even later, op de wc, bleek dat we net een dag te laat waren voor een concert met louter grote namen:
Ze hebben ook echte pinguïns in Legoland. Ik weet niet zo goed waarom, behalve dan dat ze in het Polar-thema passen. Maar ook weer niet, want bij het Polar-thema hebben ze ijsberen en dat is dus op een andere pool. Nou ja, pinguïns zijn cool, dus ik besloot me er niet al te lang druk over te maken (vijf minuutjes maar ofzo).
Kijk dan zo gaaf!
Er waren best veel achtbanen en ik had de tip gekregen daar in te gaan, maar er stonden allerlei gezondheidswaarschuwingen bij en het leek Tom niet het juiste moment om erachter te komen dat ‘ie hartklachten of een hoge bloeddruk had, dus wilde hij er niet in. Ik vind achtbanen best eng en durfde niet in mijn eentje (nog los van dat dat echt wel ultiem treurig is), dus bekeken we de achtbanen alleen van afstand. Ik hoop maar dat er langs de route van de achtbaan wel waarschuwingsbordjes staan voor overstekend wild:
Er was ook een heel groot kasteel dat bijna net echt was. Tom blij.
We liepen door naar Amerika:
Daar regende het ineens heel hard:
We stonden een beetje treurig onder een afdakje, dus gingen we een winkel in. Daar hadden ze oneindig veel bureau-artikelen!
Ik zocht van alles uit wat ik later bij de uitgang zou gaan kopen, want ik ❤ bureau-artikelen echt heel erg. Uiteindelijk kocht ik toch niks, want ik heb al heel veel. Ik vond dat best wel knap van mezelf.
Het was weer droog, dus gingen we in de volgende waterattractie: kajakken door Amerika.
We hoefden niet zelf te peddelen, dus konden we weer foto’s nemen.
Het was tijd om de rest van Miniland te gaan bekijken. Ik nam heel veel foto’s en wat je hierna ziet is echt eerlijk waar een heel strenge selectie daaruit. Maar het zijn er nog steeds best veel.
Hier werd ons iets verteld over energie in Denemarken. Superleerzaam.
Om te bewijzen dat alles bijna alles net echt is in Legoland, bleef ik bij deze sluis wat langer staan. Zie je die boot achter het hekje?
Let op hè…
Tadaaaa!
In Bergen (Noorwegen) hebben ze een Chinees restaurant.
En staafkerken zag ik ooit ook in het echt, in Noorwegen dus.
Dit is een Nederlandse kerk, die zag ik ook al heel vaak in het echt.
En dit is een heel onrealistisch Nederlands station, want er staan maar een stuk of tien fietsen en die staan nog in rekken ook.
Ik nam uit voorzorg ook wat foto’s van Kopenhagen, want het was nog maar de vraag of we daar deze vakantie zouden komen. Het stond wel vagelijk in de planning, maar niks was nog zeker. Mijn inzicht bleek profetisch, wederom met de kennis van nu.
Oh ja, er is nog een sluis die het echt doet:
(Let op de boot)
Tadaaaa!
We gingen naar de shop…
…om erachter te komen dat we eigenlijk alle specials al hebben. Nerds.
Ze hebben ook allemaal dingen die je echt alleen in Legoland kunt krijgen, zoals fotolijstjes enzo. En familiekiekjes:
Ik moest heel erg mijn inner-Asha beteugelen toen ik zag dat het meisje een prinses was en het jongetje een ridder. Ik haat rolpatroonvestigend speelgoed en ik haat prinsesjesgedoe nog meer. Maar goed, ik zag ook dat ze eraan gedacht hadden om een donkerder familie te maken en dat maakte dan qua politieke correctheid nog wel wat goed. Alles is politiek mensen, alles!
Buiten hoorden we ineens gekke geluiden.Het bleek de Legoland-drumband, omg!!! Ik houd heel erg van drumbands en optochten. Tom haat optochten.
Maar we moesten een stukje dezelfde kant op, dus mocht ik er even achteraan lopen:
Bij de uitgang stonden ze ineens op het dak, dat was wel gek:
We reden door naar Fyn, op naar ons hotel in Lundeborg. Onderweg ging het olielampje branden. Dat is niks om paniekerig over te doen, want dat doet het ongeveer iedere maand. We zijn inmiddels altijd goed voorbereid en hebben altijd olie op zak. Ik vulde dan ook heel professioneel de olie bij. Maar ik knoeide best wel veel olie op de motor en dat ging dus als een malle roken.
Je ziet het hier niet zo goed (want het waaide en regende ook), maar ik kon echt de kap niet dicht doen en naar het tankstation lopen zonder de omstanders heel ongerust achter te laten. Ik wachtte dus in de regen en de kou tot het wat minder werd. Daarna bereikten we zonder al te veel kleerscheuren onze kro in Lundeborg.
De kamer was niet veel groter dan wat je hier op de foto ziet. En we hadden ook geen koelkast. Nu kon Tom zijn bier niet koud zetten. Omdat we ook eigenlijk geen plaats hadden om te gaan zitten om het op te drinken, was dat net iets minder erg, dus hij was er maar een klein beetje chagrijnig van. Oh ja, en het rook ook vreemd.
Het uitzicht was wel leuk: als het niet regende, kon je de zee zien!
En het gebouw was ook heel gaaf pittoresk:
We gingen op zoek naar een restaurant, maar dat was er niet. Of nou ja, in onze kro kon je ook eten, maar de kaart stond ons niet echt aan. We liepen dus naar de haven, maar daar was alleen een shabby vissnackbar.
We reden vervolgens naar Nyborg, dat nog best ver was en ook niet overliep van de restaurants. Gelukkig waren we welkom bij Café Anthon.
Daar hadden ze bier:
Die meneer achter Tom had denk ik liever onze biertjes gehad.
Ze hadden er ook dodelijke porties nacho’s, bleek (dit is de ‘small’-versie):
Het was wel heel lekker.
We verkenden nog even de omgeving van Nyborg, zodat mijn bier nog een beetje kon zakken:
Op de terugweg probeerden we de regenboog te fotograferen, maar dat lukte niet heel best:
Eenmaal terug in Lundeborg was het ineens best mooi weer en vonden we het zonde om binnen te gaan zitten, dus liepen we nog even naar het strand.
Eerst kwamen we langs een supergave speeltuin, ‘Valhalla’ genaamd:
En daarna nam ik nog wat foto’s van de zee in het avondlicht:
Want dat vind ik mooi. Hierna was ik echt heel moe, dus zochten we ons kleine hotelkamertje toch maar op.
