Gisteren was ik niet ingeroosterd om debatten af te nemen, noch om te surveilleren, dus was ik ineens vrij. Het leek me weer een uitgelezen dag om te ploggen, maar daar heb ik nu alweer spijt van, want echt tijd om mijn foto’s om te zetten tot een verhaal, heb ik eigenlijk niet. Toch doe ik het.
Ik begon mijn dag met uitslapen en lezen in dit boek:
Kan iemand Donna Tartt vertellen dat een boek niet per se van buitenproportionele omvang hoeft te zijn om goed te zijn? Overigens vind ik het tot nu toe best goed, maar wat uitvoerig. Kortom, Donna…
Verder stelde ik de zaken des levens nog even uit door dit spel te spelen:
Is iemand al bij de vuur-levels? Wat een hysterisch gedoe!
Ik had nog wat net niet rottend fruit liggen, dus daar maakte ik een ontbijt van.
Ondertussen bekeek ik mezelf eens goed en zag dat mijn haar steeds meer op dat van Robert van der Kroft uit de jaren tachtig gaat lijken. Het wordt tijd voor de kapper.
Verder zien mijn vingers er nog steeds zo uit:
Ik kneusde mijn wijsvinger door met vrienden te volleyballen. Kneus.
Na vele contemplatieve momenten was het ineens heel laat:
En het was ook alweer juli! Ik moest mijn paspoort verlengen!
Gauw naar de clubsponsor voor pasfoto’s:
En het was ook alleen maar dat ik naar deze pasfoto-makers ging omdat het onze sponsor is, want heel veel verder weg kun je niet af zitten van Dienst Burgerzaken.
Ik fietste daarna dan ook ongeveer de hele stad door. Onder andere over deze brug (in de verte):
Wisten jullie dat er heel lang een grote witte vlek op deze Smeebrug heeft gelegen? Dat was omdat mijn opa daar een pot verf heeft laten vallen.
Ik arriveerde net op tijd bij Burgerzaken om nog zonder afspraak naar binnen te mogen.
Ik had nummer D353, dus dat ging wel even duren.
Genoeg tijd om mijn foto’s eens goed te bekijken.
Het kan ermee door.
Eigenlijk ging het best voortvarend, dus was ik redelijk snel weer thuis. Ik maakte een verslag van mijn trip naar Den Haag, maar moest onwijs lang op het uploaden van de foto’s wachten…
…dus ging ik eerst maar wat orde op zaken stellen in de tuin.
We hebben rupsen!
Ik denk dat mijn telefoontotoestel ze net zo griezelig vindt als ik, want ik kreeg de rups niet scherper dan dit.
Er waren er nog meer:
Ik maakte mijn verslag af en ging Tom ophalen in Hilversum, want zo ben ik.
Eenmaal thuis lag er nog allerlei nakijkwerk op me te wachten, maar om onduidelijke redenen ging ik toch liever voetbal kijken.