Vakantieplog 10 – Eindelijk natuur!

Posted by Femke van Hemert

Het was dan eindelijk zo ver: we konden de natuur in! In Tsjechië doen ze aan wandelkaarten en helder uitgezette wandelroutes, dus nu konden we dan toch eindelijk een keer weg van de massa’s, de natuur in!

We moesten wel eerst met een heel druk pontje naar de overkant.

Echt een heel druk pontje.

Met heel veel moeite wist ik een foto van Frymburk te maken zonder dat iemands hoofd ervoor zat.

Gelukkig waren we meeste mensen met de fiets, dus aan de overkant was het na vijf minuten best wel rustig en konden we bijna in ons eentje aan de beklimming naar Svaty Tomás (Sint Thomas, met eigenlijk ook een accentje op de y en de s, maar dat doet mijn toetsenbord niet) beginnen. Die ging voornamelijk door bos.

Het was trouwens ongenadig warm, ook ’s ochtends al.

Rotspartijen.

Informatie over de aanpak van de natuur. Vroeger was het hier allemaal heel vies en laten we het er op houden dat het volgens dit bord allemaal nog niet af is.

Svaty Tomás, wat niet meer was dan een kerk, een hotel en een burchtruïne.

De kerk dus.

De burchtruïne dus. Die hier lekker rustig leek.

Bovenop bleken alle mensen van het pontje al met hun fiets gearriveerd te zijn.

Wederom met wat moeite wist ik een foto zonder mensen erop te maken. Van het Lipnomeer. Zei ik al eens dat dat heel mooi is?

Tom vond het te druk en was alvast naar beneden gegaan om andere dingen te fotograferen.

Benden was het nog steeds best een gave ruïne.

Kijk, Tsjechië is echt kampioen wandelroutes uitzetten!

Weer terug in de ‘dorpskern’ mochten we wat drinken bij het hotel. Deze kat leek dood, maar was het uiteindelijk niet.

We zagen onderweg naar beneden nog meer wild!

En tientallen van deze.

Hommels.

Vlinders.

Enfin, uiteindelijk bereikten we het meer weer en gingen we terug naar Frymburk. Ik ga deze foto denk ik aan Ravensburger verkopen.

Wild bij de ingang van het hotel!

We reserveerden onderweg bij ons nu al favoriete restaurant en dat bleek ’s avonds geen overbodige luxe. Alles Nederlanders van de camping aan de overkant hadden de Big Pub ineens ook ontdekt.

We hadden gelukkig plek op het terras.

Tom was gelukkig met z’n Weizenbier van Fénix.

Kijk maar.

Had ik al gezegd dat het Lipnomeer heel mooi is?

Vakantieplog 7 – Terug naar Duitsland

Posted by Femke van Hemert

Ineens was onze Denemarken-episode voorbij en was het tijd om naar de Noord-Duitse kust te trekken. Onze bijzonder kleine hotelkamer was heel snel opgeruimd.

Eigenlijk wilden we natuurlijk nog helemaal niet weg uit Denemarken. Ik denk dat Tom daarom boos kijkt.

We maakten een omweg via Munkebo, niet omdat we het daar zo mooi vonden de vorige keer, maar wel omdat we inmiddels iets meer ontdekt hadden over de lokatie van de brouwerij. Of in ieder geval hadden we ontdekt dat er vandaag een feestje werd gehouden ter ere van het eenjarig bestaan van de brouwerij, in de plaatselijke kro. Die moest te vinden zijn.

Dat was minder makkelijk dan gedacht, want we belandden in eerste instantie weer in de haven:

Maar na heel veel afslagen geprobeerd te hebben, vonden we dan toch de kro én het minder lelijke deel van Munkebo:

De kro was echter dicht, er was niks van een winkel of brouwerij te bekennen en op het feest konden we niet wachten, dus zat er niks anders op dan naar Duitsland te gaan. Geheel volgens traditie zeek het de hele weg van de regen.

We reden een heel stuk binnendoor omdat het nu eenmaal vakantie was en omdat we dan met een pontje over de Elbe konden. Prompt kwamen er allemaal meldingen op NDR 1 over de wachttijden bij dat pontje, maar toen konden we al niet meer terug. Er zat niks anders op dan in de rij aan te sluiten.

Gelukkig leverde dat wel leuke plaatjes op. En pontjes zijn cool en vorig jaar waren we bij de bron van de Elbe en nu zo’n beetje bij de monding en dat is ook wat waard.

Kijk, daar gaan we al!

De Elbe is hier best breed, dus we stonden behoorlijk lang op de pont.

Hier zie je een van de andere schepen.

Hier ook. En ik weet nog dat ik iets heel grappigs bedacht bij de naam van de boot, maar ik weet niet meer wat dat was.

Om deze punt moesten we heen varen.

Enfin, uiteindelijk kwamen we aan de overkant, reden we een heel erg onhandige, maar wel de meest logische route en arriveerden we bij het hotel in Nordholz, net onder Cuxhaven.

We hadden ons verheugd op de Biergarten, maar het was nog steeds nogal regenachtig, dus die was niet open.

We verheugden ons ook op het eten, want het bijbehorende restaurant stond heel goed aangeschreven, maar de kok hield nogal van roomboter. In heel erg grote hoeveelheden. Wij niet. Eigenlijk was het eten een tamelijk grote teleurstelling, dus namen we nog maar een extra glas bier/wijn.

Mochten we al naar bed? Wij vonden van wel. Weltruste!

Dordrecht

Posted by Femke van Hemert

Vinger omhoog als jij ook denkt dat Dordrecht een tamelijk lelijke stad onder de rook van Rotterdam is. Ik kende alleen de lelijke buitenwijken van enkele korfbalwedstrijden, dus ik was licht sceptisch toen het plan ter sprake kwam om daar te gaan wandelen. Maar het scheen ook een oud centrum te hebben, dus vooruit dan maar.

Om er te komen vanuit Lopik moesten we eerst heel lang in de bus, metro en trein zitten, maar dat was een avontuur op zich, dus ik klaagde niet. Ik deed gewoon net alsof ik in het buitenland was. Op safari bijvoorbeeld, want ze hadden er giraffen:

En zebra’s:

Ze hadden er ook heel veel water en oude gebouwen en de vaste lezers onder jullie weten inmiddels dat ik daar van houd. Ik was dus best tevreden, gedurende de hele wandeling.

Kijk: oude gebouwen én water!

Een gekke kerk hebben ze er ook:

En water zonder gebouwen, maar met bootjes:

En toch ook weer gebouwen:

En nog een haven, het hield niet op:

Ik ontdekte de Berenboot:

En ineens waren we even in een dyslectisch Zweden:

Ik fotografeerde eigenlijk iets te veel, maar het was allemaal nogal boven verwachting mooi:

Tijd voor koffie met taart:

Dit uitzicht kwam erbij:

Ik maakte ook foto’s van de borden aan de overkant van de rivier, maar die waren niet leesbaar. Jammer, want anders had je met eigen ogen kunnen zien dat ik alweer allerlei grenzen opzocht. Dit keer die van de Beneden-Merwede, de Oude Maas en de Noord! Of nou ja, opzocht: ze werden me als een cadeautje in de schoot geworpen. Ik stond alweer bijna te springen. Want zo’n nerd ben ik.

Enfin, we trokken verder:

Langs een stadspoort. En ja, die lucht was zo donker als ‘ie lijkt. Donkerder eigenlijk nog:

Het onweerde dan ook.

Maar wij trokken dapper voort. De wandeling moest af.

Ik vermaakte me even met wat speeltoestellen:

Maar de lucht werd zo dreigend dat we weer verder moesten.

Even later twijfelde ik nogal sterk aan onze missie. Dat was toen het serieus hard ging regenen:

Maar we kochten een paraplu, dus we konden verder:

De route bracht ons bij een parkje, waar allerlei doodenge beesten voor onze voeten wegsprongen:

Ze hadden er ook minder enge beesten:

In de routebeschrijving werd gesproken van een een ‘boom op krukken’. Daar hadden we niet meteen een beeld bij.

Nu wel.

Hierna waren we vrij snel bij het station, om daar weer op de bus te stappen. Het leek ons leuk om via de andere kant van de Lek naar huis te rijden, dus namen we lijn 92 naar Rotterdam Zuidplein, want daar konden we overstappen op lijn 90 naar Utrecht, die zou stoppen in Ameide. WAT EEN SLECHT PLAN WAS DAT!

De routes waren sowieso al niet heel efficiënt, maar op een gegeven moment zaten we in bus twee, na een uur of twee reizen, weer op 16 kilometer afstand van Dordrecht. Het was niet zo heel gezellig in de bus, dus. Ik zag wel eindelijk de molens van Kinderdijk in het echt, maar dat maakte lang niet alle ergernissen goed. Daarbij kon ik geen foto maken.

Uiteindelijk kwamen we toch in Ameide aan:

En mochten we met het pontje terug naar de overkant:

We liepen terug naar ons oppashuis:

En verzamelden moed om naar Schoonhoven te gaan om aldaar nog wat te eten. Dat lukte uiteindelijk.

Ik zit er vermoedelijk iets te vaak zo bij, hm…

Het eten was lekker:

En Schoonhoven mooi:

(Hier maakte ik de foto hiervoor)

En toen werd het te donker voor foto’s en gingen we naar huis.

Gorinchem e.o.

Posted by Femke van Hemert

Zoals jullie weten, was ik afgelopen week op vakantie in eigen land. Ik vertelde al over de fietstocht door de Alblasserwaard. De dag erop fietsten we deels door dezelfde omgeving, maar nu met een helder doel voor ogen: Gorinchem! En Woudrichem en Slot Loevenstein, want daar wilden we al heel lang naartoe. Mede vanwege de pontjes.

We begonnen de dag wederom op het pontje naar Ameide:

En daarna fietsten we met gezwinde spoed naar Meerkerk. Je weet wel, van die tamelijk lelijke watertoren langs de A27. Of misschien weet je dat ook niet, dat kan ook.

Meerkerk was in ieder geval mooier dan de watertoren deed vermoeden:

Dit stuk van het Merwedekanaal behoort ook tot mijn lievelingswaterwegen.

Ergens onderweg zat er een ooievaar op de kerk:

We kregen een hartelijk welkom in Gorinchem:

De kerk stond scheef – zouden ze dat wel weten?

We liepen over de stadswallen en met een omweg door de stad naar de pontjesafvaarplaats. Ik mocht op nog meer pontjes!

Nee joh, nog lang niet!

Kijk, hier waren we bij het pontje naar Woudrichem, daar moesten we overstappen voor slot Loevenstein.

Tom kleurt mooi bij de reling.

Dag Gorinchem, tot straks!

Hoi Woudrichem!

Hier zitten we al op het volgende pontje.

OMG! Hier loopt een grens! Ik ❤ grenzen echt op ongezonde wijze. Ooit staarde ik zeker vijf minuten in een riviertje, omdat daar het drielandenpunt tussen België, Duitsland en Luxemburg lag. Nou dat dus.

Hier stond ik nog net niet te springen, maar het scheelde niet veel. Overigens ligt ongeveer hier ook het drieprovinciepunt tussen Noord-Brabent, Zuid-Holland en Gelderland. (!!!)

Goed, we gingen verder.

Kijk, daar is het slot al.

Op het binnenterrein kon je allerlei dingen eten, drinken en kopen. Ik kocht literaire parafernalia over Hugo de Groot, want zo’n nerd ben ik.

Officieel ging onze wandeling, die in Gorinchem gestart was, hier nog door. We begonnen er ook braaf aan, maar door werkzaamheden aan de uiterwaarden, konden en mochten we overal niet verder. Ik deed net alsof ik dat heel jammer vond, maar de 30 km die ik straks nog terug moest fietsen indachtig, was dat misschien niet helemaal waar.

Het was wel jammer dat we hier niet nog meer van te zien kregen, want het was erg mooi.

Er bleek nog een extra pontje te gaan naar Woudrichem, via de Afgedamde Maas. Die hadden we nog niet bevaren, dus liepen we daar maar heen:

(Deze foto nam ik eigenlijk pas veel later, toen we in de haven op weg naar Gorinchem stonden, maar hier past ‘ie mooier).

Woudrichem heeft een jachthaven.

En een molen.

En wildlife.

En een kerk.

En een gek dialect.

En een poort met een scheve neus.

En oude gebouwen.

En nog een haven.

Goed, tijd om te gaan, dag Woudrichem!

Hoi Lingehaven van Gorinchem!

We namen bier en bitterballen als voorbereiding op de terugweg. Of het aan het bier lag of aan iets anders weet ik niet, maar de terugtocht viel nogal tegen. Ondanks de bemoedigende woorden in Schelluinen:

‘Jezus redt’, in dakpannen

Ik weet vrij zeker dat ‘ie niet hielp met trappen, maar we kwamen uiteindelijk veilig aan in Lopik. Dat wel.

Rondje Alblasserwaard

Posted by Femke van Hemert

Vannacht bracht ik enkele familieleden naar Schiphol, dus ik mocht uitslapen van mezelf. Verder stond er een niet al te inspannend fietsrondje in de planning, maar uiteindelijk ontaarden die bij ons bijna altijd in rondes van 50 km of meer. Nu ook.

Toen ik vertrok, verkeerde ik in de veronderstelling dat we met het pontje naar Ameide zouden gaan, over de dijk naar Nieuwpoort zouden fietsen, om aldaar met het pontje de oversteek naar Schoonhoven te maken en dan zou het nog maar een klein stukje zijn naar ons tijdelijke onderkomen. Maar Toms plannen bleken sowieso al anders en die liepen nog uit ook. Maar het was de moeite waard. Alblasserwaard (badoem tsjing)!

Kijk, hier sta ik nog nietsvermoedend op het pontje (te wachten):

En hier waren we in Ameide, officieel een stad, maar vooral een nogal slaperig dorpje. Wel met mooie oude gebouwen:

Hierna liepen dingen dus anders dan gepland. We fietsten een stukje de dijk af, naar Tienhoven, en toen bogen we van de Lek af, want Tom wilde eigenlijk wel even naar Noordeloos. En Goudriaan, Groot-Ammers en Hoornaar, maar dat laatste bleek toch wel ernstig de andere kant op te liggen.

Er wonen heel veel ooievaars in de Alblasserwaard: