Vinger omhoog als jij ook denkt dat Dordrecht een tamelijk lelijke stad onder de rook van Rotterdam is. Ik kende alleen de lelijke buitenwijken van enkele korfbalwedstrijden, dus ik was licht sceptisch toen het plan ter sprake kwam om daar te gaan wandelen. Maar het scheen ook een oud centrum te hebben, dus vooruit dan maar.
Om er te komen vanuit Lopik moesten we eerst heel lang in de bus, metro en trein zitten, maar dat was een avontuur op zich, dus ik klaagde niet. Ik deed gewoon net alsof ik in het buitenland was. Op safari bijvoorbeeld, want ze hadden er giraffen:
En zebra’s:
Ze hadden er ook heel veel water en oude gebouwen en de vaste lezers onder jullie weten inmiddels dat ik daar van houd. Ik was dus best tevreden, gedurende de hele wandeling.
Kijk: oude gebouwen én water!
Een gekke kerk hebben ze er ook:
En water zonder gebouwen, maar met bootjes:
En toch ook weer gebouwen:
En nog een haven, het hield niet op:
Ik ontdekte de Berenboot:
En ineens waren we even in een dyslectisch Zweden:
Ik fotografeerde eigenlijk iets te veel, maar het was allemaal nogal boven verwachting mooi:
Tijd voor koffie met taart:
Dit uitzicht kwam erbij:
Ik maakte ook foto’s van de borden aan de overkant van de rivier, maar die waren niet leesbaar. Jammer, want anders had je met eigen ogen kunnen zien dat ik alweer allerlei grenzen opzocht. Dit keer die van de Beneden-Merwede, de Oude Maas en de Noord! Of nou ja, opzocht: ze werden me als een cadeautje in de schoot geworpen. Ik stond alweer bijna te springen. Want zo’n nerd ben ik.
Enfin, we trokken verder:
Langs een stadspoort. En ja, die lucht was zo donker als ‘ie lijkt. Donkerder eigenlijk nog:
Het onweerde dan ook.
Maar wij trokken dapper voort. De wandeling moest af.
Ik vermaakte me even met wat speeltoestellen:
Maar de lucht werd zo dreigend dat we weer verder moesten.
Even later twijfelde ik nogal sterk aan onze missie. Dat was toen het serieus hard ging regenen:
Maar we kochten een paraplu, dus we konden verder:
De route bracht ons bij een parkje, waar allerlei doodenge beesten voor onze voeten wegsprongen:
Ze hadden er ook minder enge beesten:
In de routebeschrijving werd gesproken van een een ‘boom op krukken’. Daar hadden we niet meteen een beeld bij.
Nu wel.
Hierna waren we vrij snel bij het station, om daar weer op de bus te stappen. Het leek ons leuk om via de andere kant van de Lek naar huis te rijden, dus namen we lijn 92 naar Rotterdam Zuidplein, want daar konden we overstappen op lijn 90 naar Utrecht, die zou stoppen in Ameide. WAT EEN SLECHT PLAN WAS DAT!
De routes waren sowieso al niet heel efficiënt, maar op een gegeven moment zaten we in bus twee, na een uur of twee reizen, weer op 16 kilometer afstand van Dordrecht. Het was niet zo heel gezellig in de bus, dus. Ik zag wel eindelijk de molens van Kinderdijk in het echt, maar dat maakte lang niet alle ergernissen goed. Daarbij kon ik geen foto maken.
Uiteindelijk kwamen we toch in Ameide aan:
En mochten we met het pontje terug naar de overkant:
We liepen terug naar ons oppashuis:
En verzamelden moed om naar Schoonhoven te gaan om aldaar nog wat te eten. Dat lukte uiteindelijk.
Ik zit er vermoedelijk iets te vaak zo bij, hm…
Het eten was lekker:
En Schoonhoven mooi:
(Hier maakte ik de foto hiervoor)
En toen werd het te donker voor foto’s en gingen we naar huis.
